..... vertelt

Betty Dekker vertelt: Corona 18-7-2020
Tijdens mijn eerste vakantieweek ontdekte ik op een regenachtige dag een klein vlindertje in de keuken op het raamkozijn. Het leek wel een piepklein spannertje. Maar nee, ik kon hem na bestudering van enkele nachtvlinderboeken niet thuisbrengen. Dus de gids van micro vlinders er maar even bijgepakt. En ja hoor, al gauw stuitte ik op een foto van het prachtige vlindertje. Het bleek om een Anania coronato te gaan. De Nederlandse naam? De gewone coronamot. Zit je midden in de coronahectiek, kom je dit vlindertje tegen. Hoe bestaat het. Ik had er nog nooit van gehoord.

De gewone coronamot hoort bij de familie van de grasmotten. Gras is er hier in mijn tuin in overvloed. Op ons weitje hebben we onze caravan geinstalleerd voor een zomervakantie dicht bij huis. Dat zou zijn aanwezigheid hier in mijn keuken kunnen verklaren. Maar de coronamot blijft verbazen: ik lees namelijk dat de waardplanten bestaan uit vlier, haagwinde, zonnebloem, liguster, sneeuwbal en sering. Niet dat ik die niet in mijn tuin heb staan, maar je zou gezien zijn familie grassoorten verwachten. Overigens overwintert de soort als rups. Die zal wel piepklein zijn. Een foto heb ik er nog niet van gevonden. Wel een wat onscherpe foto van het vlindertje zelf, geschoten met mijn mobieltje die ik voorhanden had.

Annemarie Kooistra vertelt: Kan een neushoorn vliegen? 15-7-2020
Als het een neushoornkever is kan dat wel.
Dit insect is de grootste bladsprietkever van ons land.
Nederland vormt de noordelijke rand van zijn verspreidingsgebied.
Het mannetje heeft een naar achter gebogen hoorn op zijn kop.Die hoorn kan ook heel klein zijn bij weinig voedselaanbod.
Het vrouwtje heeft geen hoorn.
Vroeger leefde deze soort in oude eikenbossen, waar hun larven in vermolmd hout leefden.
In de negentiende eeuw leefde deze kever vooral in de buurt van leerlooierijen omdat daar eikenschors werd gebruikt, maar ook wel in compost.Nog weer later leefden ze bij houtzagerijen, waar hun larven in zaagmeel leefden.
Nu komen larven wel voor in composthopen met hun broeierige warmte. Maar ook wel onder houtsnippers, samen met hun ouders.
De larven kunnen na 3-5 jaar 12 cm. lang zijn geworden. Met behulp van uitwerpselen maakt de larve ondergronds een popkamer die op een kippenei lijkt.
Dit is op de foto te zien, waar ook de larve op voorkomt.
Volwassen kevers leven van boomvocht. In warme nachten kunnen ze gaan zwermen en kunnen door een botsing op de grond terecht komen op hun rug. Dan kost het veel moeite om weer op zijn pootjes terecht te kunnen komen.
Bij de Romeinen golden deze larven als delicates

Annemarie Kooistra vertelt: Parasiterende juweeltjes 5-7-2020.
In Nederland komen minstens 52 soorten goudwespen voor.
De Gewone goudwesp/Chrysis ignita, hoort bij de tandgoudwespen en komt overal in ons land voor.
Omdat er veel op elkaar lijkende ondersoorten van hem voorkomen wordt er meestal s.l. achter zijn naam gezet.
Bij vrouwtjes goudwespen zijn enkele achterlijfsegmenten omgevormd tot een legboor die uitgestulpt kan worden.
Goudwespen kun je op muren of op hout zien lopen, vaak in de naaste omgeving van een bijenhotel.
Dat is op foto 1 het geval in de bijen- en natuurtuin bij Ermelo. Deze goudwesp parasiteert op larven van bijen en angeldragende wespen.
De Juweelwesp/Hedychrum nobile (foto 2) hoort bij de zandgoudwespen evenals de twee daarna volgende soorten.
Deze soort parasiteert op graafwespen, die zelf ook parasiteren o.a. op bijensoorten. Deze foto werd op de Groevenbeekse hei gemaakt bij een nestje, waar de goudwesp ook werkelijk naar binnen gedrongen is om een eitje in de broedcel af te zetten.
De zandgoudwesp/Hedychrum rutilans is de grootste Nederlandse goudwespensoort. (foto 3)
Het vrouwtje van deze soort steekt met gemak door de menselijke huid.
De soort parasiteert op de bijenwolf. Er wordt een ei gelegd op de prooi van een bijenwolf, een verlamde honingbij, voordat deze in de grond wordt geborgen. De bijenwolf op zijn beurt parasiteert op honingbijen.
Deze foto werd in mijn eigen tuin gemaakt, waar ook de bijenwolf zijn voedsel kwam halen.
De zandgoudwesp Hedychrum gerstaeckeri parasiteert bij in de grond nestelende graafwespen. Deze foto werd op het Kootwijkerzand genomen. (foto 4).

Ati Vijge vertelt: Perentak in appelboom? 20-6-2020
Op de Groevenbeekse heide staat op diverse plekken een “wilde” appelboom.
Met in april van die mooie lichtroze bloemen met heel veel meeldraden.
Zo ook aan de kant van de bosbessenkwekerij.
Langs dat pad, aan de rand van de hei, loop ik vaak te kijken naar insecten. En dan met name naar rupsen. Die zitten graag in berken, populieren, wilgen en eiken.
Al wandelend kwam ik langs een appelboom, en ook in deze boom zocht ik naar vraatsporen van rupsen. En omdat ik daar tekenen van zag ging ik op zoek naar de schuldige.
En ja hoor, daar zag ik er een. Het bleek de rups van een Perentak te zijn.
Dus toch een Perentak in de appelboom. Andersom kan trouwens ook.

Harm Werners vertelt: Krakers 19-6-2020
Aan de rand van een pad In een Veluws bos heeft een paartje haviken jaren geleden een horst gebouwd. Als ik in de buurt kom kijk ik altijd even naar boven om te kijken of er leven valt te bespeuren. Ditmaal viel het me op dat het nest er nogal verfomfaaid uit zag. Misschien stormschade. Het heeft de laatste tijd regelmatig hard gewaaid.
De horst is volgens mij al een paar jaar niet meer in gebruik . Toch meen ik Aan de rand van het nest enige beweging te bespeuren. Wellicht toch nog een jonge havik, die wat onhandige vliegbewegingen maakt. Het diertje dat zich voorzichtig richting de stam van de nestboom beweegt heeft echter geen vleugels. Langzaam kruipt het verder richting een tak. Wauw, een jonge boommarter die een verkenningstochtje uitvoert. En het jong heeft ook nog een broertje of zusje dat nieuwsgierig over de nestrand gluurt. Even later besluit ook het tweede jong verder te kijken dan het nest groot is. 
De horst is dus gekraakt door een gezin boommarters. Denk dat dit meteen de verklaring is voor de ravage die is aangericht.

Ati Vijge vertelt: sluipwespen. 16-6-2020
In mei zijn er altijd veel rupsen te vinden. In aantallen maar ook in verscheidenheid.
Zo is de Kleine voorjaarsuil ruim vertegenwoordigd, evenals de Grote wintervlinder, de Kleine wintervlinder en een paar Agriopissoorten.
Maar veel rupsen brengt ook veel sluipwespen op de been.
Deze sluipwespen parasiteren op rupsen. Ze leggen één of meerdere eitjes op of in de rups. Vervolgens wordt de rups opgegeten door de larven van de parasiet. Daarbij blijft de rups soms in leven, en wordt hij dus levend opgegeten.
Het kan ook voorkomen dat het gedrag van de rups door de aanwezigheid van de parasiet verandert.
Onder andere de sluipwespen van de familie Campopleginae parasiteren op rupsen, waaronder op de kleine voorjaarsuil.
Als de larven genoeg gegeten hebben gaan ze een cocon maken.
Die cocons zijn momenteel regelmatig te vinden, waarbij de gastheer-rups, of wat daar van over is, er vlakbij ligt.

Annemarie Kooistra vertelt: Kevers zonder wielen 15-6-2020.
Er is maar één soort kever met wielen en die is nu antiek.
Maar kevers met 6 poten zijn er genoeg, verschillend van kleur, klein of groot.
Dit stukje gaat over een bijzondere keversoort: de prachtkever.
In ons land komen ongeveer 26 soorten prachtkevers voor; ze zijn niet groot van stuk.
De meesten daarvan zijn zeldzaam tot zeer zeldzaam.
In Limburg en Brabant komen de meeste soorten prachtkevers voor.
De Nederlandse soorten ontwikkelen zich in hout en schors van kwijnende bomen en struiken. Van enkele soorten mineren de larven in de stengels van russen en zeggen.
Van andere soorten zijn de larven bladmineerders.
Twee soorten, de Anthaxia quadripunctata en de Anthaxia godeti lijken heel erg op elkaar. De eerstgenoemde soort heeft als waardplant de spar, zilverspar, lork of den. De andere soort heeft een den of spar als waardplant. Van beide soorten kun je de imago’s in boterbloemen of paardenbloemen vinden: zie foto.
De foto van twee parende kevers is in een eik gemaakt. Waarschijnlijk zijn dat prachtkevers met de naam Agrilus angustulus, wiens waarplant de eik is. Andere bomen waar hij ook wel op voor kan komen zijn beuk, haagbeuk, hazelaar en tamme kastanje. Hij kan verwisseld worden met de Agrilus laticornis, waar hij veel op lijkt.
De derde foto is van een soort die maar één waardplant kent, de kamperfoelie (soms de
sneeeuwbes). Zijn naam luidt: Agrilus cyanescens en is mooi blauw van kleur.
Als u tijdens een wandeling enkele kamperfoeliestruiken ziet, is het zeker de moeite waard om te kijken of u deze schoonheid kunt ontdekken. Maar doe dat wel met zonnig weer, want daar houdt deze soort van.

 

Ati Vijge vertelt:  Schildpadtor 9-6-2020 
Door een tip van Henk Jager ging ik achter de Karwei van Harderwijk struinen langs het fietspad. Er zouden rupsen van de st Jansvlinder zitten. Na die rupsen gevonden en gefotografeerd te hebben ging ik verder zoeken naar insecten.
Ik vond daar op boerenwormkruid een schildpadtor, de Cassida stigmatica . En vlak bij die tor zaten diverse “bijzondere beestjes”.
Mijn vondst heb ik op het forum van waarneming.nl gezet en binnen 24 uur had ik antwoord. De “bijzondere beestjes” zijn larven van de schildpadtor.
De larve is niet aan het vervellen, maar het bruine spul bovenop is een serie van de vorige vervellingshuidjes die allemaal aan de "staartvork" zijn blijven plakken om de larve een beetje te "maskeren" (camouflage). Bij sommige soorten worden voor dit camouflagemasker ook uitwerpselen gebruikt (het kapje wordt dan groter/breder), maar bij deze soort alleen de oude vervellingshuidjes. In de Duitse literatuur hierover wordt gesproken over een "Hautmaske" (huidjes) of een "Kotmaske" (uitwerpselen).

Dick Dooyewaard vertelt: Een zondagmorgen in de natuurtuin. 5-6-2020
Eigenlijk moet ik dit niet vertellen, want dan ben ik s morgens vroeg natuurlijk niet meer alleen aanwezig, maar goed ik vertel het toch maar….
Ik ben er om kwart voor zeven om de nachtvlinders in de vlinderval te bekijken. Op de deksel zit een Dwergspanner en daaronder zitten een prachtige Drielijnuil en 3 Gewone worteluilen. Nadat alle vlinders zijn bekeken en gefotografeerd zet ik ze op een rustige plek neer (een kwartier later zijn ze allemaal weggekropen naar een onzichtbare plek) .
De zon schijnt en de koffie smaakt goed. De pimpel- en koolmezen zijn druk met het voeren van hun kroost in de nestkasten. In de tuin zoek ik naar rupsen en wantsen op de eiken, maar ik zie alleen de mooie ronde balletjes (gallen) hangen van de Lensgalwesp. Ik speur ook naar nesten van de Eikenprocessierups, maar die kan ik (gelukkig) niet vinden. Op Toorts en Helmkruid vind ik wel prachtige (nieuwe) rupsen van de Kuifvlinder, een vrij zeldzame nachtvlinder die de natuurtuin uitgezocht heeft voor het regelen van nageslacht.
In de tuin komt het leven goed op gang: veel hommels zoeken nectar op de Phacelia, Blinde bijen zoemen van plant naar plant en hier en daar wippen kleine sprinkhanen weg. Ik vind een mooie wants, het blijkt de Geribde prachtblindwants te zijn met een zwarte kop en gestreepte vleugels.
Bij de vijver zie ik nog maar 2 kleine eendjes, maar ik hoor een scala aan zangvogels. Er zijn misschien wel 5 zingende zwartkopmannen. Dan hoor ik ook een andere luidruchtige zanger met veel trillers en uithalen. Ik probeer hem te zien, maar hij verplaatst zich van mij af en zingt soms maar even.
Dit moet de Spotvogel zijn, net terug uit het zuiden. Ik ben nog niet helemaal zeker. Ik maak een geluidsopname (en krijg het later bevestigd door Nico Hoogteyling). Geen twijfel meer. Het zou prachtig zijn als deze prachtige zanger zich in de Natuurtuin zou vestigen. De biotoop is aanwezig: veel struikgewas en ruige hoekjes.

Ati Vijge vertelt: Natuurlijke vijanden. 2 juni 2020
Deze keer geen verhaaltje over een waarneming of natuurbeleving. Hieronder staat een link voor een gids met "natuurlijke vijanden".
Kijk waar je eventueel last van hebt en zie welke beestjes je in je tuin kunt halen om ze te betrijden.

http://www.pcsierteelt.be/hosting/pcs/pcs_site.nsf/0/23B156F1B5061A6BC12578BE0035AB2F/$file/2020%20Veldgids%20Natuurlijke%20vijanden.pdf

Michiel de Vries vertelt:Bezoek van een scheefbloemwitje 31-5-2020
Dinsdag 19 mei zat ik bij ons in de tuin te lunchen toen ik een witje zag vliegen. Mijn aandacht werd getrokken door de manier waarop het witje rondvloog. Ze vloog van plant naar plant waar ze dan ging zitten op een blad en dan weer verder vloog naar een volgende plant. Meestal vliegt een witje door de tuin op zoek naar voedsel en bezoekt wat bloemen en vliegt dan weer door. Ik ben toen de vlinder wat beter gaan bekijken en toen viel me op dat de onderzijde van de vleugels geheel bestoven waren en de donkere hoekpunt ver doorliep. Ik dacht dat zou wel eens een scheefbloemwitje kunnen zijn. Dus ik ben naar binnen gerend en heb mijn fotocamera gepakt.
Buiten gekomen vloog het witje nog rond en ik er achteraan en op de momenten dat de vlinder ging zitten heb ik foto’s gemaakt. Dat was best lastig want lang bleef de vlinder niet zitten. Tot op het moment dat de vlinder ging zitten op de
scheefbloem die bij ons in de tuin staat. Toen wist ik zeker het is inderdaad een scheefbloemwitje want ze legde een eitje op de scheefbloem. Het moment heb ik niet vast kunnen leggen maar het is wel heel bijzonder om dat te zien.
Maar de verrassing werd nog groter toen ik op dezelfde scheefbloem een rups zag die had gegeten van de blaadjes van de
scheefbloem. Dit bleek de rups te zijn van het scheefbloemwitje. Dus er was al eerder bezoek geweest van een scheefbloemwitje op onze scheefbloem. Ik herkende het gelijk doordat ik op facebook lid ben van een vlindergroep waar ik foto’s van de rups al had gezien en van het artikel over het scheefbloemwitje in het blad Vlinders van de Vlinderstichting. Het was natuurlijk super leuk dat je het scheefbloemwitje zelf ziet maar ook de eitjes en de rups.
Vanaf toen elke dag wezen kijken hoe de rups groter werd en van kleur veranderde. Van bruin naar groen. Ook de eitjes in de gaten gehouden of ze al uitkwamen. Als ik dit stukje schrijf is de rups verdwenen en de eitjes, wat daarmee is gebeurd weet ik niet. Ze zijn er niet meer en er zijn ook geen nieuwe rupsen. Helaas, maar de scheefbloem blijft mijn aandacht
houden.
Ik heb ze speciaal gepoot voor het scheefbloemwitje en na een paar jaar had dat resultaat. Dus ik zou zeggen: koop scheefbloem. Het bloeit vroeg in het voorjaar mooi wit en het blijft in de winter groen. Zelfs in een bak op het balkon of terras. Zo helpen we de verspreiding van het scheefbloemwitje.

Annemarie Kooistra vertelt: Sigaren voor niet-rokers. 23-5-2020
In het voorjaar breekt de tijd aan voor veel insecten om eitjes te gaan leggen.
Sommigen deponeren hun eitjes op of onder een boom- of plantenblad, anderen maken bijzondere woning voor hun nageslacht.
Bijvoorbeeld de berkenbladrolkever/ Deporaus betulae, een zwart kevertje.
Het vrouwtje van deze soort begint een S-vormig figuur te knagen; 3mm. Vanaf de bladvoet, richting hoofdnerf.
Zij gebruikt hiervoor een berkenblad; soms een elzen- of hazelaarblad.
Dan knaagt ze aan de ene kant van de hoofdnerf zonder hem door te bijten.
Daarna knaagt ze ongeveer het zelfde figuur aan de andere kant van het blad in omgekeerde richting.
Aangekomen bij de bladrand duwt ze met haar kop de bladdelen uit elkaar op de knaagsnede en gaat weer terug naar de hoofdnerf.
Ze drukt nu het afgesneden bladdeel naar onderen en rolt beide kanten over elkaar.
Zo ontstaat op de duur een sigaarvormige rol.
Met haar snuit duwt ze 1-6 bekertjes in de opperhuid van het blad en legt in elk bekertje een ei.
De bladrol zal bruin worden en afsterven, afbreken van de hoofdnerf en met de larven op de bodem vallen.
Als ze volgroeid zijn kruipen de larven uit de bladrol; ze verpoppen zich en overwinteren in de bodem.
De berkensigarenmaker/Bytiscus betulae wordt ook wel blauwe sigarenmaker genoemd.
Het vrouwtje van deze soort gebruikt een heel blad voor haar bladwikkel.
Hiervoor kunnen de bladeren van meerdere loofbomen worden gebruikt.
In plaats van één blad kan ze ook meerdere kleine bladeren gebruiken.
In iedere bladwikkel legt ze 5 eieren.
De verdere cyclus is gelijk aan die van de berkenbladrolkever.

Wilco Klompenhouwer vertelt: Vierstippige mierenzakkever met eitjes 22-5-2020
Deze kevers zien eruit als lieveheersbeestjes maar zijn het niet.
De vrouwtjeskever gaat, nadat ze gepaard heeft, op zoek naar een takje boven of in de buurt van een rode mieren nest. Daar legt ze een ei, maar deze laat ze nog niet meteen vallen. Eerst houdt ze hem vast in een kuiltje vlak bij haar achterste, daar bedekt ze het eitje met haar poep. Omdat ze bladeren eet, ziet het eitje er naderhand uit als een klein dennenappeltje
Ze laat het eitje dan vallen. De nietsvermoedende mier herkent het alleen als iets plantaardigs en sleept het eitje, zoals ze met ander plantaardig materiaal zouden doen, het nest in. Daar komt het eitje uit. De eischaal dient als allereerste huisje. In het mierennest eet het larfje plantaardig materiaal, wat door de mieren aangevoerd wordt. Terwijl het larfje groeit, vermengt hij zijn poep met aarde om zijn huisje met zichzelf mee te laten groeien. Uiteindelijk is het larfje uitgegroeid en maakt zijn huisje vast aan een takje of ander plantaardig materiaal. Daar verpopt hij zich. Als de volwassen kever klaar is, eet hij zich een weg door zijn poephuisje en probeert heel voorzichtig het mieren nest uit te komen. Als een mier aanvalt houdt hij zich vast aan een takje en speelt voor dood.
Bron: stichting Science Explained

Harm Werners vertelt: Drinkbakje vol leven  18-5-2020
Aan een paal langs een akkerrand hangt een drinkbakje voor het vee. Kom er wel eens langs maar tot nu toe nooit enige aandacht aan besteed. Waarom deze keer wel weet ik eigenlijk niet.
Het stukje land ligt in een bosachtige omgeving met aan de kant van het drinkbakje een brede houtwal. Door de droogte en de afwezigheid van vee bevat het bakje al een tijd lang geen water. En het bleek tot mijn verrassing veel leven te bevatten. Het is de tijd dat rupsen van zowel de kleine als de grote wintervlinder zich uit de bomen laten zakken om in de strooisellaag te verpoppen. Tal van rupsen bleken in dit drinkbakje te zijn beland en konden door de gladde structuur er niet meer uit komen, waardoor het in een rupsenbakje veranderde.
Geeft wel aan, dat er een ontzaglijke hoeveelheid rupsen in de aan het landweggetje staande eikenbomen zit.  Allemaal voer voor hongerige mezenmaagjes.....

Lydia Berghuis vertelt: gevlekte witsnuitlibel 15-5-2020
Regelmatig loop ik om deze tijd een rondje om de vijver om te kijken of er nog libellen uitsluipen.
En jahoor ik zag een paar libellen vliegen. Even goed kijken en wat een leuke verrassing, de gevlekte witsnuitlibel.
Een libel uit de familie van de korenbouten. Het is een libel die zeldzaam is, maar de laatste jaren meer gezien wordt. Ze vliegen vroeg in het jaar eind april tot in juli.
Er vlogen een paar mannetjes, nog niet geheel uitgekleurd. En even later zag ik nog twee tandems.

Harm Werners vertelt: Dagpauwoog 13-5-2020
Een fraai uitzichtpunt om de concurrentie in de gaten te houden en een eventuele date op te pikken.

Ati Vijge vertelt: Vlieg met bruidsschat; 12-5-2020
Op de foto hieronder is een paartje dansvliegen te zien.
Manlief hangt met 2 van zijn poten aan een blad en met de andere 4 houdt hij zijn partner vast.
Deze partner heeft een bruidsschat vast, die zij van manlief heeft ontvangen. Zo heeft hij haar geschaakt.
De liefde gaat bij vliegen blijkbaar bij de vrouw door de maag.
In de paartijd vliegen de mannetjes alleen of in losse zwermen.
De vrouwtjes komen de zwerm binnen en doen zich al parend te goed aan het bruidsgeschenk dat ze van de mannetjes krijgen
Als de partners uit elkaar gaan neemt het mannetje het geschenk weer tussen zijn poten.
Mannetjes die geen bruidsgeschenk kunnen aanbieden bereiken niets bij de vrouwtjes.

Annemarie Kooistra vertelt: Harsmannetje; dubbel functioneel. 11-5-2020
Het vrouwtje van de harsbuilrupsvlinder/ Retinia resinella hoort bij de micro’s thuis. Zij legt onderaan
een éénjarige scheut van een grove den een eitje.
Het uitgekomen rupsje boort in de basis van een dennennaald en maakt een gleufje in de twijg
waardoor een kleine gal wordt gevormd. In die gal vindt de eerste overwintering plaats. Later wordt de gal sterk vergroot.
Doordat de rups aan de schors van het takje knaagt, stroomt er hars naar buiten. Deze hars wordt door de rups met spinsel en uitwerpselen verwerkt tot een gal van 2 a 3 cm. Hierin bevinden zich twee kamers: in de ene woont de rups zelf, de andere is voor haar uitwerpselen bestemd.
Het geheel vormt het bekende harsmannetje. Hierin vindt de tweede overwintering plaats.
Het harsmannetje is geen echte gal omdat zijn structuur niet helemaal uit plantenweefsel bestaat.
Na de overwintering verpopt de rups zich. De pop wringt zich eerst door een weke plek in de harswand half naar buiten, zodat de vlinder tijdens het uitkomen niet aan de hars blijft kleven.
In mei komt de vlinder tevoorschijn. Ze is donkerbruin met zilverwit gemarmerd op de bovenvleugels, de ondervleugels zijn grijs gekleurd.
Op de foto is het lege poppenskelet, uitstekend uit het harsmannetje te zien.
De andere functie van het harsmannetje is als voedselbron te dienen voor het gewoon harsbekertje/Sarea resinae.
Dat is een kleine oranje zakjeszwam, die evenwel niet op alle harsmannetjes gevonden kan worden.
Op de foto staan ze links bovenaan.
Ze zijn echt klein van stuk.

Anne-Marie Fondse vertelt: Het Eekterpad 9-5-2020

Hans en ik lopen graag klompenpaden. Vorig jaar zomer is er een nieuw klompenpad geopend vanuit Oosterwolde. Deze polder is vooral bij vogelaars bekend vanwege de vele weidevogels. Op de voorpagina van de folder staat dan ook een foto van een kievit, die hiernaar verwijst. Vorige week hebben we deze wandeling gelopen, omdat de wandeling ook langs oude boerderijen gaat, met daarom heen vaak hoogstam fruitbomen. Wat dat laatste betreft viel de wandeling niet tegen, maar voor weidevogels hoef je deze route niet te doen. Daarvoor zijn in de polder Oosterwolde betere locaties. Erg leuk is het Landgoed Morren. Hier woont Marcel van Dam tegenwoordig en samen met vrijwilligers wil hij huis en tuin de oude allure teruggeven. Het huidige landhuis dateert van 1771, maar het Landgoed Morren werd al rond 1500 gesticht. Bij het landgoed is ook een grafkelder. Hier in en bij zijn leden van de familie Raedt van Oldenbarneveldt begraven, die eeuwenlang het landgoed bewoonden. We horen in de oude bomen heel veel spechten roffelen. De wandeling was goed te lopen, al zijn sommige paden wel smal. Gelukkig kwamen we bijna geen mensen tegen. Het landschap met oude boerderijen en bomen is zeer de moeite waard.

Harm Werners vertelt: Bacterie 8-5-2020
De bacterie Suttonella ornithocola heeft in Duitsland de dood van tienduizenden pimpelmezen veroorzaakt. Gelukkig zijn onze terrasmezen nog kerngezond en zijn ze druk in de weer om de hongerige jonkies van voedsel te voorzien.

Harm Werners vertelt: Routeverkorting 6-5-2020
Natuur is altijd weer verrassend.
Vanmiddag fietste ik langs een Klompenpad in de omgeving van Terschuur. Een mannetje citroenvlinder had het routebordje ook ontdekt en werd spontaan verliefd. Waarschijnlijk misleid door het groene deel. Hij bleef er maar op af vliegen. Wel slim van de vlinder trouwens om de routeverkorting te nemen...........

Ati Vijge vertelt: rupsentijd ! 5-5-2020

Vanmorgen was ik even op de Groevenbeekse heide in Ermelo.
En lopend, of eigenlijk zoekend, langs de bosrand vond ik er diverse; Rupsen.
Het is weer volop rupsentijd!
Mocht je gaan wandelen kijk dan vooral in de lijsterbes, zowel onder de bladeren als in de bloesem. En dan vooral in de struiken die langs de bosrand staan. Er zitten momenteel diverse soorten rupsen in. Ik vond er vandaag de grote wintervlinder, de piramidevlinder, de kleine wintervlinder, de wachtervlinder en een paar epirrita’s. Daarnaast een kromzitter en een kleine voorjaarsuil.
Ook in de eikenboom leven momenteel veel rupsen. Keer eens een tak met bladeren om en kijk wat er allemaal op de onderkant verstopt zit. Sommige vogelaars noemen de rupsen “vogelvoer”, ik noem ze liever "de nieuwe generatie vlinders".

rupsen van de grote wintervlinder en piramidevlinder (groen)

Anne-Marie Fondse vertelt: Boshyacintjes 5-5-2020
Het Hallerbos bij Brussel is ieder jaar rond 30 april weer een trekpleister voor vele fotografen en natuurliefhebbers. Dan staan de duizenden boshyacintjes in bloei en is de bodem van het bos blauw gekleurd. Al jaren ben ik van plan dit bos eens te bezoeken. En dit jaar komt het er weer niet van. Maar ook mijn tuin ziet blauw van de vele boshyacintjes. De hele tuin geurt er naar. Net het Hallerbos, toch!?

Harm Werners vertelt: Jonge kievit 3-5-2020
Een moeilijke start voor deze jonge kievit. Moeilijk te zeggen of kale plek op z'n kruintje een gezwel is of dat dit te danken is aan de aanval van een predator. Het pulletje maakte overigens een levendige indruk en leek er niet merkbaar last van te ondervinden.

Volkert vertelt: Groentje. 30-4-2020
Zondag 27 april nog genoten van het heerlijke weer. Dinsdag kwam er een eind aan die lange droge periode zo vroeg in het jaar. Het is altijd heel dubbel: enerzijds genieten van het mooie weer, anderzijds weet je dat het eigenlijk niet goed is voor de natuur. Maar om te fietsen was het zondag heerlijk weer. Tijdens een rustpauze kun je het dan toch niet laten en loop je even rond het bankje midden in het bos. Wat verbaast zie je dan ineens een Groentje zitten. Het zit even stil, vliegt een paar meter verder om dan uit het zicht te verdwijnen. Teleurgesteld ging ik weer op het bankje zitten. Een paar minuten later besloten we weer verder te gaan fietsen. Toch nog even kijken. En ja hoor, het Groentje zat er weer. Bijna op hetzelfde grassprietje als de eerste keer.

Annemarie Kooistra vertelt: Gaatje boren; geen probleem. 25-4-2020
Tot de vroegst bloeiende bomen behoort o.a. ook de hazelaar.
Zijn vrouwelijke bloeiwijze lijkt op een knop met rode, draadachtige stempels, de mannelijke bestaat uit hangende katjes.
Zijn vruchten zijn de bekende eetbare hazelnoten.
Dat ze eetbaar zijn heeft een kevertje met een lange snuit ook ontdekt.
Dat is de hazelnootboorder/Curculio nucum.
Van deze soort heeft het vrouwtje de langste snuit.
In april komen de volwassen kevers die overwinterd hebben uit hun schuilplaatsen tevoorschijn.
Ze houden van warmte en zoeken zonnige plekken langs een bosrand op.
Ze vreten eerst knoppen, dan jonge loten aan van hazelaars, eiken, elzen, berken, notenbomen of fruitbomen.
De aangetaste scheuten verdorren. Ook kleine nootjes worden wel gegeten.
Nadat een wijfje een gat in een nootje heeft geboord, legt ze er een ei in, dat ze met haar snuit naar binnen duwt.
Haar steek irriteert de plantenweefsels en deze gaan woekeren.
De larve eet eerst de vruchtwand op en daarna de kern. Hij blijft ca.4 weken in de noot.
Voortijdig valt een nootje met daarin een larve uit de boom.
Wanneer de larve volgroeid is, boort hij een rond gat in de dop van de hazelnoot en kruipt in de grond.
Dat kan 3 a 4 jaar duren. De verpopping vindt plaats in de lente.
De meeste imago’s gaan in augustus dood.

Harm Werners vertelt: Lentegevoel 24-4-2020
In deze bizarre tijden valt er in de natuur volop te genieten. De lente is uitbundiger dan ooit. Dansende vlinders dragen hun steentje bij aan het ultieme lentegevoel. Zoals vandaag de balts van twee citroenvlinders.

Ati Vijge vertelt: Jaloerse wants 23-4-2020
Vorig jaar was ik met de fotografiewerkgroep in de Natuurtuin de Zandkamp in Ermelo.
Het was mei en er bloeiden al veel (ingezaaide) bloemen, en daardoor waren er ook veel insecten.
Na diverse bijtjes en rupsen gefotografeerd te hebben zag ik ineens een boktor.
Heel voorzichtig kroop ik dichter bij voor een macrofoto.
En toen zag ik het..
Er zat ook een wants op hetzelfde blad en die duldde geen concurrentie.
Dus als een bulldozer duwde de wants de boktor van het blad af.
De boktor was ook niet voor 1 gat te vangen en vloog op en ging áchter de wants weer op hetzelfde blad zitten.
Dát nam de wants niet en hij draaide zich om en begon wéér de boktor eraf te duwen.
Toen nam de boktor toch maar de benen, ehh vleugels, en zocht een rustiger plekje.
Heeft iemand dit gedrag van de wants eerder gezien? Ik hoor het graag.

Jan Willem vertelt: Donkere ooievaarsbek (Geranium phaeum)21-4-2020
Afgelopen week vond ik bij de vijver vlakbij de natuurtuin in Ermelo een verdwaald exemplaar van de Donkere ooievaarsbek - Geranium phaeum. Het is een overblijvende plant. Deze soort staat al jaren als zeldzaam te boek, zowel in Nederland als in België. Wordt ook als tuinplant gebruikt. De donkere ooievaarsbek is een stinsenplant, die sinds 1781 in Nederland is ingeburgerd. Oorspronkelijk afkomstig uit Midden en Zuid Europese berggebieden. De bloemen zijn donkerpaars en worden soms als rouwsymbool gebruikt.

Annemarie Kooistra vertelt: Wolven op de heide. 20-4-2020
Wie op de heide wandelt loopt de kans om een heuse wolf te zien.
Helaas is die kans minder groot dan een aantal jaren geleden toen er nog volop honingbijen rondvlogen.
Het gaat hier om de bijenwolf.
Deze graafwesp met geelzwarte tekening heeft ook nog eens een geel kroontje op zijn kopschild.
Hij graaft zijn nest in een steilwandje of horizontaal op een zandig pad, ja zelfs onder plaveisel in stedelijk gebied.
Zijn nest kan vanaf 20cm tot 1meter lang zijn met onderaan vertakkingen in 5 tot 10 broedcellen.
Voor mannelijke nakomelingen worden 2 tot 3 prooidieren gevangen en in de broedkamer gedeponeerd, voor vrouwelijke nakomelingen 3-6 prooidieren. Die prooidieren zijn honingbijen.
Tijdens bloembezoek wordt een honingbij gevangen en met de gifangel van de bijenwolf verlamd.
De angel van de honingbij glijdt weg over het gladde lichaam van de bijenwolf en biedt dus geen goede verdediging.
Na de vangst drukt de bijenwolf de honingbij plat.
Daarbij loopt er een druppel nectar van de tong van de honingbij; deze wordt als voedsel gebruikt door de bijenwolf.
Daarna wordt de honingbij op de rug gedraaid en vliegt de bijenwolf met haar prooi onder haar buik hangend terug naar haar nest. Het ei van de bijenwolf wordt op de laatst binnengedragen prooi gelegd.
Na 3 dagen komt de larve uit en spint na een week een cocon.
In het volgende voorjaar verpopt ze zich en komt in de zomer uit.
Als er veel honingbijen zijn komen er veel bijenwolven; bij weinig honingbijen is het aantal bijenwolven ook klein.

parende bijenwolven

Harm Werners vertelt: Oranjetipje 19-4-2020
Even pas op de plaats. Dit oranjetipje heeft in de Ermelose natuurtuin De Zandkamp een rustplaats gevonden op een bloempje van het look-zonder-look. Aan de achterkant is de oranjekleurige punt van de bovenvleugel onder de gesloten achtervleugel zichtbaar. Vanwege de gemarmerde onderkant staat dit vlindertje ook bekend als 'peterselievlinder'. Als de temperatuur weer stijgt en de zon zich laat zien komt dit tipje beslist weer in beweging om op zoek te gaan naar een vrouwtje, dat overigens geen oranje maar zwarte tipjes heeft. De kans bestaat dat ze juist op deze plant een eitje afzet want look-zonder-look is net als de pinksterbloem en judaspenning een waardplant oftewel voedselplant voor de rups.

Jan Willem vertelt: Alpenbes 18-4-2020
Onlangs herinnerde ik mij een plek in het bos waar ik jaren geleden een ribes soort had gevonden, waar ik toen geen naam aan kon geven. Omdat ik nu toch in de buurt was liep ik het bos in en vond de plek, waar inmiddels een paar vierkante meter van deze ribessoort stonden te verwilderen. En ze stonden in de bloei! Ik meende ze nu te kunnen determineren als de Alpenbes – Ribes alpinum. Door waarneming.nl werd dit erkend en goedgekeurd. Deze Alpenbes is een struin die van nature voorkomt in Eurazië. Ze hebben mannelijke en vrouwelijke bloemen. De vrucht is een rode bes, die wel eetbaar is, maar die een wrange smaak heeft. Wordt ook wel in de siertuin gebruikt. Hoe deze struiken midden in het bos terecht gekomen zijn vermeld de historie niet. Mogelijk toch door zaad?

Anne-Marie Fondse vertelt: Witte, gele en blauwe bosanemonen 17-4-2020
Tapijten witte bosanemonen,  een beek met ijsvogel erlangs. Het lijkt wel een Utopia.
Nu we dicht bij huis blijven, lijkt Winterswijk wel heel ver weg. Gelukkig heb ik mijn tuin. Hierin bloeien geen witte, maar wel gele en blauwe bosanemonen. Ik heb ze nooit gekocht. Maar via plantenruilen binnen mijn tuinclub zijn ze toch mijn tuin ingekomen. De blauwe lijken het meest op de witte bosanemonen, en deze vermeerderen zich volop. In mijn tuin is nu een mooie hoek met blauwe bosanemoon, bleekgele hondstand en kievitsbloemen. Een prachtige combinatie. Hier en daar komt ook het Lievevrouwebedstro er door. De blauwe bosanemonen is te koop onder de naam Anemone Nemerosa Robinsoniana. Achterin de tuin heb ik tegen de heg, wat Look zonder Look dat prachtig wit begint te bloeien. Hierop vliegt zowaar de oranjetip. Hiervoor gingen  we vroeger speciaal naar Oldenaller. Ook een blauwtje en de dagpauwoog vliegen  rond in de tuin.

Ati Vijge vertelt: Geboren! 16-4-2020, een vervolg op Oranjetipje 9-4.
Geboren op 12 april een meisje en we noemen haar Oranjetipje
Lengte en gewicht zijn onbekend.
Na een paar uur kon ze al vliegen.
Intussen heeft ze al een partner gevonden en het wachten is op de eitjes.
U kunt geen vingertjes en teentjes komen tellen, dus geen beschuit met muisjes.
Helaas was er niemand bij de ontpopping aanwezig, dus daar zijn geen foto’s van.
Wel een foto van de verkleurde pop en de nieuwe wereldbewoner. Is het geen "plaatje"??

Annemarie Kooistra vertelt:  Wenende zwammen? 15-4-2020
Als je in het bos loopt en een boom met daarop tonderzwammen ziet staan, loop daar dan niet aan voorbij. Ook al heb je al heel veel bomen met tonderzwammen gezien.
De Echte tonderzwam kan namelijk “huilen”. Er hangen dan allemaal druppels onder aan de hoed die op regendruppels lijken.
Maar dat zijn ze niet. Dit verschijnsel wordt guttatie genoemd. Als een paddenstoel verzadigd is met vocht, moet hij dit lozen. Dat gebeurt door middel van guttatie.
De druppels onderaan de hoed van een echte tonderzwam zijn doorzichtig.
Wanneer je een biefstukzwam met guttatie vindt dan zijn de druppels rood als bloed.
Bij een roodgerande houtzwam zijn de druppels geelachtig.
De teervlekkenzwam heeft oranje gekleurde guttatie.
De guttatiedruppels van de bittere kaaszwam zijn melkwit. Zo heeft iedere soort zijn eigen kleur.

Ati Vijge vertelt: raadsel uit 2013 opgelost. 14-4-2020
Vanmorgen sprak ik Luuk Vermeer en we hadden het over orchideeën, vogels, waaronder duikende ijsvogels, en ook over heel kleine paddenstoelen Dat is tegenwoordig een van de natuurverschijnselen die zijn warme belangstelling hebben.
Luuk Vermeer vertelt in 2013 al:…. Is dit een nieuwe paddenstoelensoort?
Het stukje is hieronder (ver naar beneden) ergens te lezen.
De suggestie was dat het misschien een stemonitis is, maar naar nu blijkt heet het Anthina flammea
Grappig dat na zóveel jaar de naam toch boven water komt.
Iedereen krijgt de hartelijke groeten van Luuk Vermeer!

Anne-Marie Fondse vertelt: Kievitsbloemen. 11-4-2020
Op 19 april zouden wij een excursie hebben naar de kievitsbloemen in de uiterwaarden bij Hasselt. Helaas kan deze excursie door de coronacrisis niet doorgaan. Maar ook is het vanwege de steeds zachter wordende winters steeds moeilijker om de juiste datum te bepalen, want de kievitsbloemen bloeien maar kort. Zo bloeien er sinds een week al enkele kievitsbloemen in mijn tuin. Jaren geleden heb ik bolletjes geplant rond een vogeldrinkbadje. Omdat hier regelmatig water in gegoten wordt, dacht ik dat dit een goede plaats voor de kievitsbloemen zou zijn. Inmiddels is het vogeldrinkbadje verplaatst, maar ondanks de droge zomers handhaven ze zich prima en zaaien ze zich zelfs uit. Daarom is het leuk om de bolletjes van de kievitsbloem, Fritillaria Meleagris te planten. Weet je meteen wanneer je naar Hasselt moet om ze in het wild te zien, al bloeien ze in de natuur meestal wel wat later dan in de tuin.

Ati Vijge vertelt: Oranjetipje. 9-4-2020
In onze achtertuin staat een heuse poppenkast.
Gekregen van Harm Werners, en ik ben er erg blij mee.
En wat zit er in? Poppen dus.
Momenteel een pop van de oranjetipvlinder en een van de koninginnenpage.
De Oranjetip komt uit eigen tuin, van de judaspenning. Hij/Zij is op 15 juni 2019 gaan verpoppen.
En deze Oranjetip kan elk moment ontpoppen dus ik kijk elke dag of de groenige pop van kleur verschiet.
In het wild vliegen de eerste mannetjes al dus ik moet goed opletten.
Vooral omdat ik zo’n ontpopping wel graag op de foto wil vastleggen.
Als het zover is zal ik een geboortekaartje sturen met foto van de nieuwe wereldbewoner.

Harm Werners vertelt: Paaiende beekprikken 7-4-2020
Kaakloze vissen of rondbekken vormen een speciale groep die zich onderscheidt van de z.g. echte vissen. In helder en zuiver beekwater zijn op dit moment op sommige plekken paaiende beekprikken te zien. Het zijn volwassen exemplaren van een bijzondere diersoort, die als larve enkele jaren benedenstrooms van de beek hebben doorgebracht. Het is de laatste levensfase van de prikken. Ze kunnen geen voedsel meer opnemen. Hun laatste taak is voor voortplanting te zorgen. De vrouwtjes kunnen zo’n 1400 eitjes produceren.
Bij het middelste exemplaar op de foto zijn duidelijk het oog en de ernaast gelegen kieuwopeningen te zien.
Mocht eind maart getuige zijn van dit merkwaardige fenomeen in de Geelmolense Beek bij Niersen.

Anne-Marie Fondse vertelt: Geen tegels, maar egels. 4-4-2020
Nu we aan huis gekluisterd zitten, werk ik veel in de tuin. De rust zonder verkeer in de straat en geen scholieren is onwerkelijk. Aan de overkant hoor ik mijn nieuwe overbuurman praten. Hij neemt uitvoerig afscheid van zijn visite. Nog zwaaiend ziet hij mij en steekt de straat over. “Wij kennen elkaar nog niet, wacht ik loop even naar u toe" Nou dat liever niet in deze tijd en ik praat op veilige afstand met hem verder. De heg en de tuintafel vormen een goede barrière. Hij woont erg naar zijn zin. Door de bijna kale beukenhaag kijkt hij naar mijn tuin. “U heeft een ouderwetse tuin" zegt hij. Ik begin me al bijna te verdedigen, maar hij bedoelt het als een compliment. Hij vindt het jammer dat tegenwoordig alle tuinen betegeld zijn. Vroeger zag je overal mooie tuinen. Hij woonde in het Gooi. Daar had je grote tuinen met gazons en rhododendrons en borders met vaste planten. Prachtig was dat.
Nog niet zo lang geleden ging ik de strijd aan met Hans (mijn man) om een stukje gazon te betegelen voor een terras. Onbespreekbaar. “Geen tegels, maar egels”, riep hij dan. Vanmorgen vroeg horen we in de tuin wat sniffen. Onze vaste egel, die zich in een hoekje van een overdekte ruimte voor tuingereedschap schuil houdt, is weer wakker. Hij verzamelt blad in een hoekje en zowel ’s zomers als ‘s winters heeft hij daar een veilige plek gevonden. En als ik de zanglijster zie pikken op het gazon, de roodborstjes zie nestelen in de spreeuwenpot en de Turkse tortels zie tortelen in de mispel, dan denk ook ik ‘geen tegels, maar egels’. Laat dat extra terras maar zitten.

Jan Willem Jonker vertelt: Brand 3-4-2020
Brand op Oeverzegge blijkt nieuwe soort voor Nederland: Anthracoidea subinclusa
Op woensdag 17 juni 2015 j.l. was ik met de WMOIJ in het bos Kamperhoek, achter Swifterbant, gemeente Dronten, vlakbij de Ketelbrug. Daar is een vrij nat gebied rondom een aantal zandafgravingen uit de jaren dat de A 6 werd aangelegd. Hier vonden Mans van de Burg uit Ter Aar en ondergetekende op Oeverzegge - Carex riparia Curtis - een aantal aren met een voor ons onbekende Urntjesbrand.
Deze is door Yvonne van Duuren microscopisch onderzocht. Aanvankelijk dachten we dat het Zegge-urntjesbrand - Farysia thuemenii zou kunnen zijn, maar die was het zeker niet omdat de sporen niet overeenkwamen. Yvonne van Duuren kwam uit bij Anthracoidea subinclusa. In Ellis & Ellis, Microfungi on Land Plants, pagina 523 staat deze soort Anthracoidea subinclusa beschreven.
Er werd geen Nederlandse naam gevonden en ook bij Waarneming.nl stond hij niet in de soortenlijst. Om zekerheid te hebben heeft Dr. Ir. Aad Termorshuizen een exemplaar onderzocht en ook hij kwam uit op Anthracoidea subinclusa. Door de NMV is hij als nieuwe soort toegevoegd aan de namenlijst Nederlandse paddenstoelen. In de Verspreidingsatlas is hij opgenomen onder nummer 3000010 bij de Basidiomyceten, ustilagoïd (brandzwammen)
Op dit moment staat deze waarneming op zich. Er zijn in Nederland geen waarnemingen gemeld sedert deze vondst in 2015.

Annemarie Kooistra vertelt: Zandbijtjes. 2-4-2020
Half maart bezocht ik de Staverdense Leemputten voor het lopen van de hommelroute. Ik kon het niet laten om even te gaan kijken of er al grijze zandbijen waren. Ja hoor, ze waren er al met zeker 50 individuen. Deze soort nestelt in groepen(aggregaties); sommigen in kaal zand, anderen in kale plekjes tussen heideplantjes. De vrouwtjes graven een nest met een loodrechte hoofdgang tot 50cm.lang met op het eind ronde broedkamers. Daarin wordt een bijenbroodje gelegd, dat is een voedselbolletje gemaakt van stuifmeel en een beetje nectar; daarop wordt een ei gelegd en de broedcel gesloten. Het stuifmeel wordt door de grijze zandbij bij bloeiende wilgen vandaan gehaald. Zij vervoert dit stuifmeel aan haar achterpoten en de nectar in haar krop. Jonge bijen overwinteren na hun verpopping in hun cocon tot het volgend voorjaar. De koekoeksbij van de grijze zandbij is de roodharige wespbij. Een vrouwtje roodharige wespbij dringt een broedcel binnen van een grijze zandbij als deze even het nest heeft verlaten en legt daar een ei. Dat ei ontwikkelt zich tot een larve die het ei of de larve van de waardbij leegzuigt en zich daarna voedt met het bijenbroodje. De vroege soorten wespbij, er zijn meerdere soorten, overwinteren als imago.

Harm Werners vertelt: 1-4-20
1 april kikker in je bil. Vadertje Langbeen heeft hem toch liever in zijn snavel. Moedertje Langbeen kijkt verlekkerd toe.

Jan Willem vertelt: Botanische hotspots 31-3-2020
Door FLORON, de Nederlandse Mycologische Vereniging (NMV) en de Bryologische en Lichenologische Werkgroep (BLWG) zijn in de jaren ’90 met behulp van vele vrijwilligers op grote schaal inventarisaties uitgevoerd. In 2019 hebben deze organisaties meer dan 40 miljoen waarnemingen van planten, mossen, korstmossen en paddenstoelen verzameld.
Deze gegevens zijn gebruikt om botanische topgebieden te bepalen volgens de methode van Important Plant Areas.
In dit rapport vind u een overzicht van de belangrijkste botanische gebieden in ons land, waarbij niet alleen is gekeken naar natuurgebieden, maar ook naar platteland en stedelijk gebied.
In de provincie Gelderland zijn 31 hotspots aangewezen, waarvan er enkele binnen het gebied van de KNNV afdeling Noordwest Veluwe liggen, zoals de dijk Arkenheem in de gemeente Putten, het natuurgebied de Leemputten Staverden, en het landgoed Staverden in de gemeente Ermelo en het Mosterdveen in de gemeente Nunspeet. Om zuinig op te zijn ….!!
Een Nederlandse versie van het rapport is te vinden op www.verspreidingsatlas.nl/biodiversiteit/hotspots/                                                 

Annemarie Kooistra vertelt : Boswandeling. 29-3-2020
Als je in deze tijd in een bos wandelt kun je soms een stapel pas gekapte boomstammen zien liggen. Loop daar niet zomaar aan voorbij. De kans is groot om daarop een zwammensoort te vinden. De naam van deze soort luidt: stronkkokkenbrij/Cryptococcus macerans. Ook op de stronk van een pas gekapte boom kan deze zwam voorkomen. De stronkkokkenbrij is een familielid van de gele trilzwam/Tremella mesenterica. Zijn kleuren zijn geel en oranje. Dat zijn ook de kleuren van de gele trilzwam. Ati en ik vonden deze soort aan een stapel gekapte grove dennen. Hij kan ook op verse loofhoutstronken worden gevonden. De soort wordt veroorzaakt door een gist die in de sapstroom omhoog komt.

Het Groenendaalse bos, wat een prachtig parkbos, met enorm veel stinzeflora. Echt een aanrader voor wie van bloemen in het voorjaar houdt. De onderbegroeiing is in de maanden maart en april goed zichtbaar. De natuur ontluikt. Vooral met soorten als gele anemoon, armbloemig look en sneeuwroem. Ondanks dat sommige soorten jaren geleden zijn aangeplant ademt deze buitenplaats zoveel natuurlijke rijkdom uit! Het is er prachtig, echt een genietmomentje!